معرفی ژان میتری

پست معرفی ژان میتری ، توسط سایت دانلود کتاب برای شما عزیزان تهیه شده است. ژان میتری نویسنده، فیلم‌ساز، نظریه‌پرداز و منتقد سینمایی اهل فرانسه بود که با تئوری‌هایش در باب سینمای صامت، سینمای ناطق دوران اولیه و همچنین پیوندی که میان روان‌شناسی و سینما ایجاد کرد، به چهره‌ای کاملاً شناخته‌شده در عالم مطالعات سینمایی تبدیل شد. از میان کتاب‌های مهم او می‌توان به عناوینی چون «روانشناسی و زیبایی شناسی سینما» و «نمادشناسی و تحلیل فیلم» اشاره کرد.

زندگینامه ژان میتری

ژان میتری (Jean Mitry) روز هفتم نوامبر سال 1904 در ناحیه‌ی سوآسون فرانسه به دنیا آمد. او به‌عنوان یکی از مهم‌ترین، جریان‌سازترین و بزرگ‌ترین چهره‌های نظریه‌پرداز در جهان فیلم و سینما، اولین انجمن فیلم فرانسه را در کنار تعدادی از دیگر چهره‌های سینمایی بنیان گذاشت و همچنین یکی از اعضای جریان سینماتِک فرانسه نیز محسوب می‌شد.

زمانی که مدرسه‌ی سینمایی ایدک در سال 1945 پایه‌گذاری شد، ژان میتری از نخستین نام‌هایی بود که از او درخواست شد تا در آن‌جا تدریس کند. میتری را درواقع می‌توان از نخستین اساتید دانشگاهی این حوزه دانست.

او ازجمله کسانی بود که از همان ابتدای فعالیت‌هایش، صرفاً به تدوین نظریات خود نپرداخت، بلکه تاریخ اندیشه و مفاهیم سینمایی را گردآوردی و تدوین کرد. این مسئله از مهم‌ترین دلایل بزرگ بودن نام او در میان اهالی سینما به‌شمار می‌رود.

ژان میتری را می‌توان از اولین نظریه‌‌پردازان سینمایی جدی فرانسه دانست که هم‌زمان با افرادی چون رودلف آرنهایم و سرگئی آیزنشتاین به تحلیل و نوشتن در باب سینمای صامت پرداخت. اما بخش عمده‌ای از اهمیت و تأثیر میتری به نوشته‌های او در باب سینمای ناطق، در سال‌های ابتدایی ظهور آن بازمی‌گردد.

یعنی زمانی که اکثر نظریه‌پردازان سعی داشتند بر ضد این جریان بنویسند و این زیبایی‌شناسی تازه و زبان نوی سینمایی را منکر می‌شدند. بخش دیگری از اهمیت نظریات ژان میتری به این مسئله بازمی‌گردد که او در عرصه فیلم‌سازی و بُعد عملی سینما نیز تجربیات گوناگونی داشت و صرفاً خود را محدود به بعد تئوریک این فضا نکرده بود. درواقع تئوری‌های او در برابر نظریات افرادی مانند هوگو مونستربرگ که گاهی بیش‌ از حد انتزاعی بودند، کاملاً عملی، عینی و دقیق به نظر می‌رسند.

ژان میتری در حیطه‌ی فیلم‌سازی و در مقام یک کارگردان، ساخت آثاری چون «پاسیفیک 231 (Pacific 231)» و «تصاویری برای دبوسی (Images pour Debussy)» را در کارنامه‌ی خود دارد. او در بخشی از دیگر فعالیت‌های خود در این عرصه، تدوین فیلم «پرده‌ی سرخ»، ساخته‌ی آلکساندر آستروک را برعهده داشته است. این کارگردان تئوری‌پرداز که بیشتر به نوشته‌هایش در باب نمادشناسی، روان‌شناسی و پیوند آن‌ها با زیبایی‌شناسی سینما شهرت دارد، در طول حیات خود متون زیادی را تألیف و تدوین کرد و برای علاقه‌مندان به این فضا به یادگار گذاشت. ژان میتری سرانجام در تاریخ هجدهم ژانویه‌ی سال 1988 در یکی نواحی حومه‌ی شهر پاریس درگذشت.

بهترین کتاب‌های ژان میتری

کتاب روانشناسی و زیبایی‌ شناسی سینما (The Aesthetics and Psychology of the Cinema): یکی از مهم‌ترین و پرارجاع‌ترین کتاب‌های سینمایی که نظریه‌پردازان و صاحب‌نظران این حوزه، آن را به‌عنوان یکی از سه کتاب بزرگی که تاکنون در باب سینما نوشته شده می‌شناسند.

کتابی که نه‌تنها پژوهش‌های پنجاه سال ابتداییِ ادبیات نقد فیلم و نظریه‌ی سینمایی را پیش‌روی ما می‌گذارد، بلکه سینما را به‌عنوان یک نظام زبانی در نظر می‌گیرد و پیوندی که در بینامتنیت با روان‌شناسی برقرار می‌سازد را مورد بررسی خود قرار می‌دهد.

کتاب نمادشناسی و تحلیل فیلم (Semiotics and the Analysis of Film): در این کتاب ژان میتری به نقد و بررسی آرای کریستین متز، نظریه‌پرداز و زبان‌شناس برجسته‌ی تاریخ سینما و نظریه‌ی فیلم می‌پردازد. در این اثر نویسنده بر آن است تا به‌طور دقیق، به تحلیل گفتارهای متز در باب نشانه‌های سینمایی و کارکردی که آن‌ها در عالم سینما دارند بپردازد.

سبک نگارش و دیدگاه‌های ژان میتری

ژان میتری در پژوهش‌های خود و نظریات سینمایی‌اش، بر این باور بود که نمی‌توان درباره‌ی تصاویر، جدا از رابطه‌ی آن‌ها با منشأ و اصلشان و اشیایی که تصویرِ آن هستند، اندیشید و بحث و تحلیل را به نتیجه‌ای مطلوب رساند.

میتری بر این باور بود که وقتی تصویر اشیا را در قاب سینما می‌بینیم، بدین معنا نیست که تصاویر نشانه‌هایی زبانی هستند، بلکه آن‌ها نمونه‌هایی «نسخه‌برداری‌شده» هستند. در این رویکرد نظری، تصاویر سینمایی نمی‌توانند واجد معنی باشند، مگر معانی‌ای که در اشیاء بازنمایی‌شده پنهان مانده و باید واکاوی شوند.

ژان میتری که عقیده داشت مقایسه کردن دو حوزه‌ی سینما و موسیقی اشتباه است، در عوضِ آن، مقایسه‌ی میان ادبیات و سینما را پیشنهاد کرد. این چهره‌ی بزرگ در عالم مطالعات سینمایی باور داشت که در سینما، چیزی تحت عنوان نمای مطلق یا شکل مطلق وجود ندارد که بتوان آن را به روشی ریاضی، صریح و منطقی، همانند آنچه که در فضای موسیقی وجود دارد، در نظر گرفت.

اما به باور میتری شباهت بسیار زیادی میان ضرب‌آهنگ موجود در تصاویر و نثر وجود دارد که باعث می‌شود رابطه‌ی میان سینما و ادبیات بسیار عمیق‌تر باشد؛ به‌خصوص در شیوه‌هایی که هر دو به‌واسطه‌ی آن‌ها، فرم خود را شکل می‌دهند.

ژان میتری از نگاه دیگران
ژان میتری را باید بزرگ‌ترین منبع زنده‌ی اطلاعات سینمایی به‌شمار آورد. (دادلی اندرو – کتاب تئوری‌های اساسی فیلم)
نظریه‌ی میتری نظریه‌ای حقیقتاً ترکیبی است؛ وی به تئوری‌ای رسیده است که «بی‌تعصب بودن در مقابل هستی» آندره بازن را در بر می‌گیرد. (دادلی اندرو – کتاب تئوری‌های اساسی فیلم)