معرفی هرمان ملویل

پست معرفی هرمان ملویل ، توسط سایت دانلود کتاب برای شما عزیزان تهیه شده است. هرمان ملویل نویسنده و شاعر رمانتیک آمریکایی است که به جهت نوشتن کتاب‌هایی با مضامین دریایی نظیر «موبی دیک» و «بیلی باد» شهره است. هرچند آثار او در زمان حیاتش از اقبال چندانی برخوردار نشدند، با گذشت سالیانی چند و در حدود دهه‌ی ۱۹۲۰، ارزش واقعی این آثار شناخته شد و ملویل به یکی از بزرگ‌ترین رمان‌نویسان آمریکا و آثارش به شاهکارهایی خواندنی بدل گشت.

زندگینامه هرمان ملویل

هرمان ملویل (Herman Melville) سومین فرزند خانواده‌ی ملویل بود. اجداد او از مهاجران اسکاتلندی و هلندی نیویورک بودند و نقش مهمی در انقلاب آمریکا و رقابت‌های تجاری و سیاسی ایفا کرده بودند. هرمان شش‌ساله بود که پدرش را از دست داد. پس از مرگ پدر، برادرش امور خانواده را در دست گرفت و کسب‌و‌کار پدر را ادامه داد.

بحران‌های زندگی هرمان ملویل از زمان ورشکستگی این پیشه‌ی موروثی که تمام خانواده را در تنگنا قرار داد، آغاز شد. برادرش ترتیبی داد تا او را در میان خدمه‌ی یک کشتی که از نیویورک به لیورپول می‌رفت، به کار گیرند. این سفر اما نه به او و نه به خانواده‌اش کمکی نکرد. پس از جست‌وجو برای یافتن شغل، هرمان ملویل مدتی به تدریس در مدرسه‌ای مشغول شد که بدون پرداخت پولی به او تعطیل شد.

زندگینامه و دانلود بهترین کتاب‌های هرمان ملویل

در ژانویه‌ی 1841، هرمان ملویل سفری را با کشتی به سمت دریاهای جنوبی آغاز کرد و ماجراهای زندگی او از آن زمان به بعد شروع شد. گفته می‌شود که او در همان سال با یکی از همراهانش از کشتی به پایین پریده و حدود 4 ماه را در اسارت قبیله‌ی آدم‌خواری به نام تی‌پی گذرانده است. تجربه‌ی هرمان ملویل از این اسارت موضوع اولین رمان او «تی‌پی» است.

البته نام او در همان تاریخ در میان خدمه‌ی کشتی استرالیایی لوسی‌آن ثبت شده است، اما به هر روی، چه این داستان در واقعیت رخ داده باشد و چه خیر، این کتاب راوی تأثیر تجارب ملویل بر تخیل اوست. هرمان ملویل با وجود تمام خطراتی که از زندگی در این قبیله شرح می‌دهد، آن را پناهگاهی امن برای گریز از تمدن خشن و متخاصم زمانه‌ی خود برمی‌شمارد.

رمان دوم هرمان ملویل، «اُمو»، شرح سفرهای راوی داستان با شبح سرگردان پزشک کشتی است. پیوستن ملویل به شورشیان تاهیتی، دستگیر شدن و فرارش از زندان الهام‌بخش او برای نگارش این داستان بود. هرمان ملویل در پس این داستان، به تلخی استعمار و تحقیری که بر مردم تاهیتی تحمیل می‌شود، اشاره می‌کند.

هرمان ملویل بعد از مدتی دوباره به خانواده ملحق می‌شود، اما این بار شرایط خانواده به مراتب بهبود یافته است و آینده‌ی خوبی نیز برای همه‌ی آنان پیش‌بینی می‌شود، چرا که برادر بزرگ‌ترش پس از انتخابات ریاست‌جمهوری، به سمَتی منصوب و از شهرت سیاسی برخوردار شده است. هرمان ملویل که پس از سخن گفتن از ماجراجویی‌هایش، با استقبال و تشویق خانواده برای مکتوب کردن خاطراتش روبه‌رو شده، به طور جدی دست به کار نوشتن می‌شود.

فراز و نشیب نویسندگی هرمان ملویل

هرمان ملویل تی‌پی و اُمو را منتشر کرد، اما نتیجه‌ای را که انتظار داشت دریافت نکرد. رمان سوم ملویل، «ماری»، نیز همانند آثار پیشین او از اقبال چندانی برخوردار نشد. او با پنهان کردن ناامیدی خود از عدم استقبال مخاطبان و منتقدان، به سرعت داستان‌های «ژاکت سفید» و «ردبرن» را به شیوه‌ای که از او انتظار می‌رفت نوشت. منتقدان ژاکت سفید را تحسین کردند و انتقاد قوی آن داستان از نیروی دریایی ایالات متحده، پشتوانه‌ی قدرتمند سیاسی برای این کتاب فراهم آورد.

زندگینامه و دانلود بهترین کتاب‌های هرمان ملویل

هرمان ملویل به ناشران برای پاییز سال 1850 وعده‌ی کتابی را می‌دهد که بعدها به شاهکار او تبدیل می‌شود. این اثر در اکتبر 1851 به نام «نهنگ سفید» و یک ماه بعد در آمریکا به نام «موبی دیک» منتشر می‌شود. داستان این کتاب بسیار ساده است. کاپیتان آهاب در تعقیب نهنگ سفیدی است تا از او انتقام گرفته و او را از پای درآورد.

در بطن داستان اما ملویل کوشیده است تا شکست‌ها و پیروزی‌های انسان را که آمیخته با تمایلات سبعانه، ویرانگرانه و در عین حال خلاقانه است، به تصویر بکشد. هرمان ملویل در مصائب خصوصی خود، استعاره‌های جهانی یافته بود. او این داستان را به دلیل روابط دوستانه‌ای که زمانی با ناتانیل هاثورن داشت، به وی تقدیم کرده است.

آخرین اثر هرمان ملویل که ناتمام باقی ماند و تا سال 1924 منتشر نشد، رمان «بیلی باد» است. دست‌نوشته‌های این رمان با تاریخ 19 آوریل 1891 به پایان رسیده است. پنج ماه پس از این تاریخ، ملویل می‌میرد و با اینکه یکی از نامدارترین نویسندگان پایان دهه‌ی 1840 است، مرگ او بیش از یک آگهی ترحیم، خبرساز نمی‌شود.

بهترین کتاب‌های هرمان ملویل

کتاب موبی دیک (Moby Dick): موبی دیک داستان جست‌وجو برای یافتن نهنگ سفیدی است که باعث غرق شدن کشتی و قطع پای ناخدای آن، ناخدا آهاب، شده است. راوی این داستان ملوانی به نام اسماعیل است. «مرا اسماعیل صدا کنید» که جمله‌ی آغازین این کتاب است از مشهورترین سطور آغازکننده‌ی آثار ادبی جهان به شمار می‌آید.

جزئیات شگفت‌آور و توصیفاتی که هرمان ملویل از شخصیت‌ها و رویدادها ارائه می‌دهد از تجربیات شخصی او نشئت گرفته است. شخصیت‌های نمادین حاضر بر عرشه‌ی کشتی تجسدی واقع‌گرایانه از انسان‌های هم‌عصر هرمان ملویل هستند. هرمان ملویل فرای روایتی ماجراجویانه و شرح افسانه‌های مرتبط با دریانوردی و صید نهنگ، به تقابل میان خیر و شر در بستری از پرسش‌های فلسفی می‌پردازد.

کتاب بارتلبی محرر: داستانی از وال‌استریت (Bartleby, the Scrivener: A Story of Wall Street): داستان کوتاه بارتلبی نوشته‌ی هرمان ملویل روایت دفترداری است که برای کار رونویسی به استخدام یک دفتر وکالت در وال‌استریت درآمده است. پاسخ او برای هر کاری که به وی ارجاع داده می‌شود، فقط یک جمله است: «ترجیح می‌دهم نکنم.» او به راحتی در برابر بسیاری از درخواست‌ها، با خونسردی کامل همین واکنش را نشان می‌دهد.

این داستان اولین بار به صورت ناشناس در سال 1856 منتشر شد. هرمان ملویل در زمان نگارش این کتاب در روزهای افول حرفه‌اش بود. داستان نشانگر بدبینی او به شرایط و افراد است. این داستان کوتاه همراه سه جستار مرتبط با آن به قلم ژیل دلوز، ژاک رانسیر و جورجو آگامبن در کتابی به نام ترجیح می‌دهم که نه: بارتلبی محرر و سه جستار فلسفی منتشر شده است.

کتاب اُمو: روایت ماجراجویی در دریای جنوب (Omoo: A Narrative Adventure in the South Sea): اُمو شرحِ وقایع پرفرازونشیب یک کشتی صید نهنگ در دریای جنوبی است. این اثر از تجربیات هرمان ملویل در هیئت یک خدمه‌ی کشتی بر اقیانوس آرام برگرفته شده است. هرمان ملویل در این کتاب، به روایت رویدادهای بسیاری ـ از استخدام توسط بومیان برای کار ملوانی گرفته تا رسیدگی به فراریان و شورشیان ـ پرداخته و تصویری واقع‌گرایانه از زندگی یک ملوان قرن‌نوزدهمی بر دریا ارائه می‌کند.

کتاب تی‌پی (Typee: A Peep at Plynesian Life): تی‌پی اولین کتاب هرمان ملویل است که در سال 1841، زمانی که تنها 26 سال داشت، منتشر شده است. کتاب راوی تجارب ملویل از زندگی در جزیره‌ی نوکو هیوا از جزایر جنوب اقیانوس آرام است. در حقیقتِ وجودِ چنین سفر و از سر گذراندن چنین تجربیاتی تردید وجود دارد، اما کماکان، این کتاب در زمره‌ی سفرنامه‌ها و ماجراجویی‌های کلاسیک جهان به شمار می‌رود.

هرمان ملویل در این کتاب، جزایر دریای جنوبگان را برای خواننده‌ی دنیای تمدن صنعتی و بی‌رحم، ایدئال جلوه می‌دهد. این کتاب در جانبداری از قبایل بومی و انتقاد به فعالیت‌های استعمارگرایانه‌ی اروپاییان و تحمیل عقاید مبلغان نوشته شده است.

کتاب بیلی باد (Billy Budd): بیلی باد آخرین کتاب هرمان ملویل است که با مرگ وی ناتمام باقی مانده است. هنگامی که نسخه‌ی رونویسی‌شده‌ی این کتاب در سال 1924 منتشر شد، منتقدان آن را تحسین کردند و به سرعت، در میان آثار هرمان ملویل، پس از موبی دیک، جایگاه دومین اثر کلاسیک را از آنِ خود کرد.

بیلی باد داستان ملوانی است که ناخواسته و بر اثر سانحه‌ای، موجب مرگ سرملوان کشتی می‌شود. کاپیتان کشتی عدم وجود قصد و نیت قبلی برای این حادثه را تشخیص می‌دهد، اما ادعا می‌کند که مطابق قانون ملزم است بیلی را به اعدام محکوم کند و با وجود اعتراض ملوانان، این حکم را اجرا می‌کند.

پس از درگذشت آلام ملویل، همسر و هشت فرزند او مدت مدیدی در تنگدستی و بینوایی مفرط به سر بردند. پس از چند سال هرمان جوان که هجده ساله شده بود به دلیل فقر و مسکنت خانواده اش و ضرورت تامین زندگی دست از تحصیل برداشت و در منطقه ی روستایی دوردستی به آموزش فرزندان روستائیان پرداخت، اما این شغل دیری نپایید.

زمستان سال بعد وی به امید اینکه در سازمان حفر کانال های دولتی مشغول به کار شود، به مطالعه و تحصیل در رشته مهندسی و نظارت ساختمان پرداخت. اما چون این آرزوهم مبدل به یأس گردید، تصمیم گرفت شغل ملوانی پیش گیرد. در سال ۱۸۳۹ به عنوان کارگر در کشتی بزرگ «سنت لاورنس St. Lawrence» که یک کشتی بازرگانی بود و بین آمریکا و لیورپول رفت و آمد می کرد استخدام شد. این تصمیم و کار از چند لحاظ به نفع او تمام شد.

استخدام وی در این کشتی نخستین مرحله خدمت وی در دریا بود؛ زیرا پس از پایان مدت قرارداد خدمتش در آن کشتی، مدت پنج سال دیگر نیز در کشتی های مختلف به ملوانی پرداخت و در دورانی از زندگی که ذهنش بیش از هر دوران دیگری کنجکاو و آماده آموزش بود خدمت در دریا و سیر و سیاحت نیز برای وی سودمند بود. هرمان هنگام ترک خدمت دریا بیش از ۲۵ سال نداشت اما عوامل و حوادث گوناگون و تلخ و شیرین روزگار، رشد فکری و تجربه های زیادی برای وی به بار آورد که به زودی در آثارش منعکس گردید.

به طور کلی می توان گفت موضوع کلیه ی آثار ملویل حوادث و مشاهدات و تجربیات دوران اولیه زندگی اوست . آثار ملویل مانند زندگیش در یک لفافه ی اسرار و ابهام پیچیده شده است و این حقیقت در اولین کتاب او به نام «تایپی Typee» یا «نظری به زندگی پُلـِنزی» کاملا هویداست.

ملویل توانسته است در این کتاب قدرت داستان سرایی خود را با ذوقی سرشار و روحی ظریف و بحث فلسفی درباره ی مسخرگی های زندگی و جنبه های زشت مدنیّت معاصر به ثبوت رساند. سخنان تهور آمیزی که به صورت داستان در کتاب «تایپی» به چاپ رسید، موج مخالفت اهل مذهب را علیه ملویل به حرکت درآورد و موجب آن شد که متهم به خیانت به مذهب گردد.

در چاپ دوم کتاب قسمت هایی که موجب آزردگی اهل دین شده بود حذف گردید و ملویل ناگزیر شد برای آثار خود ناشر دیگری پیدا نماید. ناشر انگلیسی که کتاب های او را منتشر کرده بود بیم آن داشت که سخنان ملویل حقیقت نداشته و از راه تخیل بر روی کاغذ آمده باشد.

با وجود انتقادها و تردیدهایی که نسبت به داستان «تایپی » به عمل آمد، این اثر با موفقیت مواجه گردید و ملویل را در سلک نویسندگان مشهور درآورد. کتاب بعدی او « اموOmoo» که به رشته ی تحریر در آمد تجربیاتی بود که وی در جزیره « تاهیتی Tahiti» به دست آورده بود.

این کتاب نیز به همان سبک داستان اول به رشته ی تحریر درآمد. وی نه تنها آثار نویسندگان عصر الیزابت اول، و سایر نویسندگان انگلیسی و شاهکارهای رمانتیک اروپا را مطالعه کرده بود، بلکه به بررسی آثار فلاسفه بی شماری هم پرداخته بود و دیگر به شرح حال آدمخواران و سرگرمی های آنان قانع نبود بلکه بیش از پیش به مسائل عقلانی و کشمکش های اجتماعی عصر خود توجه داشت.

در کتاب «ماردی Mardi» قدرت قصه پردازی خود را به افکار فلسفی و اطلاعات نوین خود پیوست و می کوشید به پرسش جاودانی بشر در خصوص چگونگی نیل به سعادت پاسخ دهد. این کتاب به محض انتشار در آمریکا و انگلستان مورد انتقاد شدید قرار گرفت و از این رو با شکست مالی مواجه گردید.

اما ملویل چندان دلسرد نشد زیرا او می گفت: «حاصل برخی از کِشتها خیلی دیر به دست می آید. به خصوص هنگامی که دانه عالی و نیرومند باشد.»هر مان، برای جبران زیان مالی خود بار دیگر به سبک شرح احوال و داستان پردازی که قبلاً از آن بهره برداری کرده بود بازگشت و دو کتاب به نام « ردبرن Redburn» و « وایت جَکت White Jacket» را به رشته تحریر کشید.

در این دو اثر نیز با اتکاء به تجربیات شخصی از نیروی تخیل شگرف خود استفاده نمود و به داستان های جالبی پرداخته است. تحول هرمان ملویل از یک قصه پرداز و ناقل حوادث به یک نویسنده مو شکاف و متفکر در اثر بعدی به نام «موبی دیک Moby Dick» یا «نهنگ سفید» که عموماً آن را به منزله شاهکار او تلقی می کنند، کاملاً هویداست.

وی تجربیات گرانبهای خود را در صید نهنگ در صندوقچه ذهن ذخیره کرده بود تا داستان جداگانه ای درباره این شغل خطرناک و پر حادثه بپردازد، لکن هنگامی که کتاب «موبی دیک» یا «نهنگ سفید» انتشار یافت اهل ذوق و خوانندگان کتاب هایش بی درنگ دریافتند که با یک کتاب عادی درباره شغل خطرناک شکار نهنگ در وسط دریا تفاوت فراوان دارد. ملویل با انتشار این اثر، درسن سی و یک سالگی یعنی در حدود چهل سال قبل از مرگش به مقام نویسنده ای ارجمند و زبر دست ارتقاء یافت.

زندگینامه هرمان ملویل

در سال ۱۸۴۷ با «الیزابت شاو Elizabeth Shaw» دختر رئیس دادگستری ایالت «ماساچوست Massachusetts» آمریکا که از دوستان صمیمی و نزدیک پدرش بود و نسبت به ملویل مهر و محبت پدری داشت، ازدواج کرد. «الیزابت» نسبت به این شوهر اسرارآمیز و عجیب و غریب لطف و وفاداری خاصی نشان داد و برای وی دلسوزی فراوانی کرد. اما مشکلات مالی همچنان ملویل را رنج می داد.

کلمه «مرموز» لغتی است که از هر حیث مناسب حال ملویل است. در کتاب «بیلی باد Billy- Budd» و یا «دکل بان» که در حدود یک ربع قرن بعد به رشته تحریر کشیده شد و در سال ۱۹۲۴ یعنی چندین سال پس از درگذشت هرمان ملویل به چاپ رسید، نویسنده بار دیگر می کوشد جنبه های متناقض و پیچیده ی خوی و طبع بشری و روابط او را با اجتماع شرح دهد.

وی از سال ۱۸۶۶ یعنی از سن چهل و هفت سالگی تا مدت بیست سال تمام به شغل ساده و کم درآمد بازرسی گمرک یک ناحیه کوچک اشتغال داشت و در هفتاد و دو سالگی یعنی در سال ۱۸۹۱ هنگامی که دیده از جهان فرو بست همه او را به نام یک نویسنده بزرگ و مرموز می شناختند.

هرمان ملویل بیشتر از لحاظ قدرت نویسندگی و نیروی تخیل و صراحت فکر و به خصوص از حیث داستانسرایی و تفحص دنیای ذهن و وجدان و نقل کشمکش ها و اصطکاک های عصر خود است که مقام بزرگی در میان نویسندگان بزرگ آمریکا احراز کرده است.