معرفی ارنست کرویدر
پست معرفی ارنست کرویدر ، توسط سایت دانلود کتاب برای شما عزیزان تهیه شده است. ارنست کرویدر، نویسنده، شاعر و روزنامه‌نگار آلمانی است که به‌خاطر انتشار کتاب «انجمن زیرشیروانی» شهرت دارد. او اولین نویسنده‌ی آلمانی‌زبان بود که پس از پایان جنگ جهانی دوم، کتابش به دیگر زبان‌های زنده‌ی جهان ترجمه شد.
این نویسنده را جزو بزرگ‌ترین داستان‌نویسان آلمان در قرن بیستم و در ردیف کسانی چون هاینریش بل و گونتر گراس می‌دانند. زیرا توانست بلافاصله بعد از جنگی ویرانگر، پژواکی متفاوت از جامعه‌ی آلمان را به گوش جهان برساند.
زندگینامه ارنست کرویدر
ارنست کرویدر (Ernst Kreuder)، بیست‌ونهم اوت سال 1903 میلادی، در شهری کوچک در منطقه‌ی بورگنلند آلمان به دنیا آمد. این نویسنده در خانواده‌ای از طبقه‌ی متوسط بزرگ شد. ارنست کرویدر تحصیلات خود را در دانشگاه فرانکفورت و در رشته‌های فلسفه، تاریخ ادبی و جرم‌شناسی گذراند؛ هرچند دست‌آخر موفق به دریافت مدرک دانشگاهی نشد.
کرویدر در این مدت برای پرداخت هزینه‌هایش، دست به کارهای مختلفی زد؛ از حسابداری در بانک گرفته تا کارگری در کوره‌ی آجرپزی و معدن آهن، تا روزنامه‌نگاری و کار در شرکت‌های ساختمانی. این نویسنده‌ی آلمانی در زمان تحصیل مدتی نیز در نشریه‌ی فرانکفورتر سایتونگ مقاله می‌نوشت.
ارنست کرویدر بعد از ترک دانشگاه، به یک گروه حامی حقوق حیوانات پیوست و سپس به منتقد جدی «رایش سوم» (شاخه‌ی افراطی حزب ناسیونال سوسیالیست آلمان در دهه‌ی 30 میلادی به رهبری آدولف هیتلر) تبدیل شد. این نویسنده که در دوران دانشجویی تجربه‌ی روزنامه‌نگاری کسب کرده بود، در اوایل دهه‌ی 30 میلادی در یک مجله‌ی طنز به نام «سیمپلیسیموس مونیخ» به‌عنوان دستیار سردبیر به کار مشغول شد.
البته دوره‌ی حضورش در این نشریه به‌خاطر فشارهای سیاسی حزب نازی چندان به طول نینجامید و کرویدر به همراه همسرش، ناچار به عزلت‌گزینی در یکی از روستاهای حاشیه‌ی شهر دارمِشتات در جنوب غربی آلمان شدند.
سیر نویسندگی ارنست کرویدر
ارنست کرویدر در فاصله‌ی سال‌های 1934 تا سال 1940، نویسندگی را به‌عنوان پیشه‌ی اصلی خود انتخاب کرد و چند مجموعه داستان کوتاه نوشت که در نشریات آن زمان منتشر شد. کرویدر در همین مدت، نوشتن رمانی به نام «غیرقابل‌ردیابی (The Untraceable)» را شروع کرد؛ هرچند با آغاز جنگ جهانی دوم، به‌ناچار نویسندگی را کنار گذاشت و در بخش پدافند ضدهوایی در نیروهای مسلح یکپارچه‌ی آلمانِ نازی به نام وِرماخت به کار گرفته شد. او در سال 1945 به اسارت ارتش آمریکا درآمد. اندکی بعد، پس از آزادی، به آلمان برگشت و نویسندگی را از سر گرفت.
ارنست کرودر پس از بازگشت به زادگاهش، سه رمان کوتاه با نام‌های «انجمن زیرشیروانی»، «مسیر شناور (Floating way)» و «غیرقابل‌ردیابی (The untraceable)» را منتشر کرد که از میان آن‌ها، کتاب «انجمن زیرشیروانی» با استقبالی بسیار گسترده از سوی خوانندگان و منتقدان ادبی روبه‌رو شده و بلافاصله به زبان انگلیسی هم ترجمه و چاپ شد.
ترجمه‌ی این کتاب، اعتبار فراوانی را نصیب ارنست کرویدر کرد؛ چرا که این رمان او، اولین اثر ادبی به زبان آلمانی بود که بعد از جنگ جهانی دوم به زبان انگلیسی ترجمه می‌شد. این نویسنده در سال 1949، با پیشنهاد آلفرد دوبلین، نویسنده‌ی بزرگ آلمانی، به عضویت آکادمی علوم و ادبیاتِ ماینز درآمد و چهار سال بعد نیز جایزه‌ی ادبی بوشنر را دریافت کرد.
ارنست کرویدر در سال‌های بعد، چند داستان کوتاه مانند «بدون در زدن بیا داخل (Come in without knocking)»، «آگیموس و یارانِ جهان (Agimos, oder Die Weltgehilfen)»، «تونلی برای اجاره (Tunnel for rent)» و مجموعه شعری با عنوان «هرمیتاژِ تابستانی (Summer’s Hermitage)» را منتشر کرد که هیچ‌کدام توفیق کتاب «انجمن زیرشیروانی» را پیدا نکرد.
آثار او در این سال‌ها منتقدانی هم داشت؛ کسانی که معتقد بودند این نویسنده صرفاً به فرایند نوشتن و انتشار آثارش اهمیت می‌دهد و به همین علت نیز تأثیر چندانی بر نویسنده‌های هم‌عصر خود نگذاشته است. سرانجام ارنست کرودر در شامگاه 24 دسامبر 1972، بر اثر گرفتگی رگ‌های قلب در شهر دارمشتات درگذشت.
بهترین کتاب ارنست کرویدر
بهترین اثر ارنست کرویدر، کتاب انجمن زیرشیروانی (The attic pretenders) است. این رمان چنان مورد ستایش قرار گرفته که منتقدان ادبی نویسنده‌اش را هم‌رده‌ی نویسنده‌های آلمانی بزرگ دیگری مانند گونتر گراس و هاینریش بل قرار داده‌اند. نویسنده در این رمان بزرگ خود، با کمک داستانی فانتزی به نقد میان‌مایگی جامعه‌ی خرده‌بورژوای آلمان می‌پردازد و با خلق شخصیت‌هایی غریب که کنش‌ها و رفتارهایی برخلاف هنجارهای زمانه دارند، ابتذال زمانه را هجو می‌کند.
سبک نگارش و دیدگاه‌های ارنست کرویدر
ارنست کرویدر در آثار خود با بهره‌گیری از زبانی ساده و فرمی منسجم، جهانی سرشار از معنا را در نقدِ زمانه‌ی مبتذل خلق می‌کند. این نویسنده که از جوانی، منتقد سیاست‌های فاشیستیِ حزب نوپای نازی بود، در رمان‌ها و داستان‌های کوتاهش تلاش می‌کند روایتگر و ستایشگر آزادی، برابری و رهایی افرادِ جامعه از ستم، سرکوب و بی‌عدالتی باشد.
حقایقی جالب درباره‌ی ارنست کرویدر
ارنست کرویدر در تمام سال‌های جوانی و میان‌سالی، عضو انجمنی از هواداران افراطی حیات‌وحش و حیوانات با عنوان «Animalists» بود.
ارنست کرودر علاقه‌ی زیادی به کشیدن سیگار و خوردن میوه‌ی سنجد داشت و همین مسئله باعث تشدید فشارخون و گرفتگی عروق قلب این نویسنده شد.
جمله‌ای برگزیده از ارنست کرویدر
دیوار کنار رفت، یه درِ کشویی مخفی بود. توی اون ورودی تاریک نور انداختم، چندتا پله بود که می‌رفت پایین. پشت در با گچ یه علامت واسه خودم گذاشتم، بعد رفتم روی پله‌ها و درِ پشت‌سرم رو بستم. با احتیاط رفتم پایین. دوازده‌تا پله بود، بعد رسیدم به یه در بلند که کلید روش بود. یواش کلید رو درآوردم، دولا شدم و از توی سوراخ کلید دید زدم. حتماً انبار بود.
وسطش یه داربست بود که یه چیزی ازش افتاد پایین. چیزی تو یه سبد افتاد. چون‌که خوب نمی‌تونستم ببینم، لای در رو با احتیاط باز کردم. از ترس قبض‌روح شدم، چون اونجا یه سکوی اعدام بود. یه بار دیگه گیوتین پایین اومد و یه کله افتاد توی سبد، بعد جلاد روش خاکِ تورب پاشید. (کتاب انجمن زیرشیروانی)
