معرفی آلن رب گریه

پست معرفی آلن رب گریه ، توسط سایت دانلود کتاب برای شما عزیزان تهیه شده است. آلن رب گریه رمان‌نویس، فیلمنامه‌نویس و فیلم‌ساز فرانسوی است که به‌عنوان یکی از مهم‌ترین نظریه‌پردازان «جنبش رمان نو» شناخته می‌شود.

او در کتاب «برای رمانی نو»، نظریات خود را در باب این مکتب به‌طور کامل شرح داده و با خلق کتاب‌های دیگری مانند رمان‌های «شاهد» و «پاک‌کن‌ها»، پیاده‌سازی نظریات بدیع خود را به نمایش گذاشته است.

زندگینامه آلن رب گریه

آلن رب گریه (Alain Robbe-Grillet) هجدهم اوت سال 1922 در شهر برست فرانسه، در یک خانواده‌ی مهندس و دانشمند چشم به این دنیا گشود. او تحصیلات خود را ابتدا در زادگاهش و سپس در دبیرستان‌های بوفون و سن‌لویی پشت سر گذاشت. آلن رب گری یه در طی سال‌های 1943 تا 1944، در شرکت نورنبرگ به‌عنوان ماشین‌کار مشغول به‌کار شد و هرازگاهی در اوقات فراغت خود به تئاتر و اپرا می‌رفت.

در سال 1945 مدرک خود را در رشته‌ی مهندسی کشاورزی از انستیتوی ملی کشاورزی فرانسه دریافت کرد و تا سال 1948 در مقام کارشناس کشاورزیِ انستیوی ملی آمار پاریس، به مناطق مختلفی مثل جزیره‌ی مارتینیک، گودالوپ و مراکش رفت.

سیر نویسندگی آلن رب گریه
آلن رب گریه اولین رمان خود، «شاه‌کشی (A Regicide)» را در سال 1949 نوشت که انتشارات گالیمارد آن را رد کرد؛ اما سال‌ها بعد شرکت انتشاراتی فرانسوی مینویی، پس از اعمال اصلاحاتی آن را به چاپ رساند. او در سال 1953 رمان «پاک‌کن‌ها» را منتشر کرد. پس از آن کشاورزی را کنار گذاشت و به یک نویسنده‌ی تمام‌وقت بدل شد.

منتقدان برجسته‌ای همچون رولان بارت و موریس بلانشو، اولین آثار آلن رب گریه را مورد تحسین و تمجید قرار دادند. در سال 1955، زمانی که وی مشغول نگارش رمان بعدی خود بود، کارش را به‌عنوان مشاور ادبی انتشارات مینویی آغاز کرد و به مدت سه سال در این موقعیت شغلی ماند. او رمان تحسین‌برانگیز خود تحت عنوان «شاهد» را در سال 1955 به زبان فرانسوی منتشر کرد که سه سال بعد، ترجمه‌ی انگلیسی آن نیز به انتشار رسید.

در سال 1957 رمان «ژلوزی (La Jalousie)» را نوشت و پس از آن، رمان‌های «در تو در تو/ هزارتو (Dans le labyrinthe)»، «وعده‌گاه (La Maison de rendez-vous)»، «طرحی برای انقلاب در نیویورک (Projet pour une révolution à New York)» و «جن (Djinn)» را خلق کرد که همچنان به‌عنوان بهترین آثار آلن رب گریه به‌شمار می‌آیند.

در سال 1963 با جمع‌آوری مقاله‌های تئوریکی که به‌طور پراکنده منتشر کرده بود، کتاب «برای رمانی نو» را به چاپ رساند. آلن روب گریه از سال 1971 تا 1995 استاد دانشگاه نیویورک بود و سخنرانی‌های مختلفی را در باب رمان‌هایش ارائه می‌کرد. او همچنین در سال 1984، یک خودزندگی‌نامه به اسم «اشباح در آینه (Ghosts in the Mirror)» را از خود به جای گذاشت.

آلن رب گریه در عرصه‌ی فیلمنامه‌نویسی و فیلم‌سازی
در سال 1961 آلن رب گری یه پس از انتشار چهار رمان، طی همکاری با آلن رنه، کارگردان فرانسوی، نگارش فیلمنامه‌ی «سال گذشته در مارین‌باد (Last Year at Marienbad)» را به اتمام رساند و پس از آن ترغیب شد تا فیلمنامه‌های بیشتری بنویسد و خودش آن‌ها را کارگردانی کند.

این شد که در سال 1962 فیلمنامه‌ی «ماندگار (The Immortal One)» را به نگارش درآورد و در سال‌های بعدی، پس از نوشتن فیلمنامه‌های «مردی که دروغ می‌گوید (The Man Who Lies)»، «لغرش تدریجی لذت (Progressive Slidings towards Pleasure)» و «بازی با آتش (Playing with Fire)»، آن‌ها را کارگردانی کرد. او دو سال پیش از مرگش، یعنی در سال 2006، فیلمنامه‌ی دلهره‌آور «گرادیوا با شما صحبت می‌کند (It’s Gradiva Who Is Calling You)» را نوشت و بر پرده‌ی سینما برد.

در نهایت آلن رب گریه در تاریخ 18 فوریه‌ی سال 2008 میلادی، در سن هشتادوپنج‌سالگی درگذشت.

بهترین کتاب‌های آلن رب گریه

کتاب برای رمانی نو (For a New Novel): آلن رب گریه به‌عنوان یکی از مهم‌ترین سردم‍داران جنبش رمان نو، تمامی مقالات مرتبط با نظریه‌پردازی‌هایش در باب این مکتب را در این کتاب گردآوری و ارائه کرده است. او در این مقالات بر درانداختن طرحی نو در شیوه‌ی رمان‌نویسی و داستان‌نویسی تأکید دارد و معتقد است از آن‌جا‌یی که وظیفه‌ی هنرمند نوآوری و خلاقیت است، وقتش رسیده که با کنار گذاشتن سبک کلاسیک، به اقتضای زمانه بستر را برای تحول و خلق آثار بدیع آماده کنیم.

کتاب شاهد (Le voyeur): این رمان که یکی از معروف‌ترین آثار آلن رب گریه در حوزه‌ی ادبیات داستانی است، به روایت ماجرای زندگی فروشنده‌ی دوره‌گردی به‌نام ماتیاس می‌پردازد که برای یافتن راه چاره‌ای برای فرار از مشکلات مالی‌اش، راهی زادگاه خود می‌شود. اما روزی که به مقصد می‌رسد، افتادن دختری در جریان آب را به چشم می‌بیند و به این ترتیب ماجرای معمایی این رمان درهم می‌پیچد.

کتاب پاک‌کن‌ها (The Erasers): داستان این رمان که از آثار اولیه و مشهور رب گریه است، در سال‌های پس از جنگ جهانی دوم و در شمال فرانسه می‌گذرد. در این داستان فرانسوی، شخصی به اسم گارینایی، از اعضای یک سازمان سیاسی، دستور دارد تا نقشه‌ی قتل دانیل دوپون، استاد اقتصاد دانشگاه ملی را عملی کند. اما بی‌دقتی او، این عملیات را به یک سوءقصد نافرجام بدل می‌سازد. دوپون پس از این حادثه برای به دام انداختن سوءقصدکننده، طرحی می‌ریزد و از این پس ماجرای رمان پرفرازونشیب‌تر می‌شود.

سبک نگارش و دیدگاه‌های آلن رب گریه
آلن رب گریه یکی از چهره‌های برجسته‌ی هنر آوانگارد در فرانسه‌ی پس از جنگ به‌شمار می‌آید. او یکی از آغازگران و نظریه‌پردازان اصلی جنبش «رمان نو» یا «موج نو» است. این جنبش در دهه‌ی 1960 میلادی شکل گرفت و به سنت‌های کلاسیک رمان‌نویسی تاخت.

رب گریه و دیگر طرفداران نظریه‌ی ادبی رمان نو، عقیده داشتند که به جای پرداخت سنتی روایت داستانی، باید گونه‌ای تازه از روایت را ابداع کرد تا متناسب و هماهنگ با شیوه‌ی زیست انسان امروزی باشد. این جنبش با رمان «تروپیسم» اثر ناتالی ساروت، آغاز شد و رمان پاک‌کن‌ها نوشته‌ی آلن رب گریه، پایه‌های این مکتب را محکم‌تر کرد.

در رمان‌های آلن رب گریه شخصیت‌پردازی و سبک کلاسیک روایت دیده نمی‌شود و مخاطب تنها با لحظه‌ای از یک رویداد مواجه می‌گردد. درواقع او تلاش می‌کند تا از همین روزنه، مخاطب را به واکاوی و کنکاش در اعماق روایت هدایت کند.

از طرفی داستان‌های آلن روب گریه از توالی و نظم زمانی خاصی پیروی نمی‌کنند و به گفته‌ی خود وی، تمام رمان‌هایش تحت تأثیر سخن والری که می‌گفت: «دو خطر دنیا را تهدید می‌کند: نظم و بی‌نظمی»، به بازنمایی جنگ بین نظم و بی‌نظمی می‌پردازند. او که مطالعه‌ی ادبیات و فلسفه را به‌موازات یکدیگر آغاز کرده بود، خود را یک رمان‌نویس هگلی می‌دانست.

جوایز و افتخارات آلن رب گریه

آلن رب گریه برای نوشتن رمان شاهد، جایزه‌ی انجمن منتقدان و روزنامه‌نگاران را از آن خود کرد.
وی در سال 1961، برای فیلمنامه‌ی سال گذشته در مارین‌باد، شیر طلایی جشنواره‌ی ونیز را برنده شد و در سال 1963 نیز برای همین فیلمنامه، نامزد دریافت جایزه‌ی اسکار شد.

فیلمنامه‌ی ماندگار، در سال 1962 جایزه‌ی لویی دِلاک (Louis Delluc Prize) را برای این نویسنده به ارمغان آورد.
از سال 1980 تا 1988 میلادی، آلن رب گریه مدیریت مرکز جامعه‌شناسی ادبیات در دانشگاه بروکسل را بر عهده داشت.
او در سال 2004، افتخار عضویت در فرهنگستان فرانسه را پیدا کرد.

آلن رب گریه از نگاه دیگران
ولادیمیر ناباکوف، نویسنده‌ی شهر روس – آمریکایی، کتاب ژلوزی را بهترین داستان عاشقانه پس از دوران مارسل پروست می‌دانست و از رب گریه، به‌عنوان برجسته‌ترین نویسنده‌ی فرانسوی نسل خود یاد می‌کرد.
از نظر جان آپدایک، نویسنده‌ی آمریکایی، نظریه‌های آلن رب گریه بلندپروازانه‌ترین تفکرات زیبایی‌شناختی پس از سوررئالیسم محسوب می‌شوند.
رولان بارت، نویسنده و منتقد ادبی اهل فرانسه، رب گریه را به این دلیل که به آخرین سنگر هنر سنتی نویسندگی، یعنی فضاسازی ادبی حمله کرد، شخصیتی مهم می‌دانست.

کلود موریاک، رمان‌نویس فرانسوی، آلن رب گریه را یک پیشگام انقلابی معرفی می‌کرد که نسبت به جنبش رمانتیسم و ناتورالیسم رادیکال‌‌تر ظاهر شد.
حقایقی جالب درباره‌ی آلن رب گریه
در زمان جنگ جهانی دوم، آلن رب گریه و والدینش با وجود اینکه فرانسوی بودند، از آلمان طرفداری می‌کردند. چراکه معتقد بودند اتحاد فرانسه و آلمان به نفع اروپاست.

او مجذوب فرهنگ آلمان بود؛ آلمانی که به گفته‌ی او گوته، هوسرل و کافکا در آن زیسته‌اند. رب گریه همچنین شیفته‌ی ادبیات، فلسفه و موسیقی این کشور بود.

او یکی از امضاکنندگان مانیفست 121 در حمایت از مبارزه‌ی الجزایر برای دست‌یابی به استقلال، در سال 1960 بود.
آلن رب گریه که در طول دوران نویسندگی خود بسیار مورد نقد و حتی اهانت قرار می‌گرفت، معتقد بود که همه‌چیزش را مدیون دشمنان خود است و حتی اعتقاد داشت که به اندازه‌ی کافی خوش‌شانس بوده که در طی دوران حرفه‌ای فعالیت‌هایش، دشمنان خوبی داشته است.

کاترین رب گریه (کاترین رستاکیان)، بازیگر و نویسنده‌ی فرانسوی ارمنی‌تبار که در فیلم‌های «قطار سریع‌السیر اروپا»، «لغزش تدریجی لذت» و «مردی که دروغ می‌گوید» به ایفای نقش پرداخته، به‌عنوان همسر آلن رب گریه، زندگی خود را در کنار وی سپری کرد.