معرفی پائولو کوئیلو

پست معرفی پائولو کوئیلو ، توسط سایت دانلود کتاب برای شما عزیزان تهیه شده است. پائولو کوئیلو (Paulo Coelho) در سال 1947 میلادی و در خانواده‌ای سخت‌گیر و نسبتاً مذهبی در برزیل چشم به جهان گشود. پدرش مهندس و مادرش زن خانه‌داری بود که مطابق عرف زمانه می‌زیست و فکر می‌کرد؛ از این رو مانند تمام والدین تمایل داشتند تا فرزندشان یک زندگی معمولی را در پیش بگیرد و مثل پدرش، شغل مهندسی را ادامه دهد. اما ذهن پرسشگر و رؤیاپرداز کوئیلو این را برنمی‌تابید و از همان کودکی رؤیای نویسندگی را در سر می‌پرورانید.

از آنجا که بر خلاف دیگر کودکان از رفتن به دبستان مذهبی سن اگناسیو در ریودوژانیروی برزیل سر باز زد و از شرکت در مراسم مذهبی گروهی که به‌اجبار برگزار می‌شد امتناع می‌ورزید، پدرش گمان کرد فرزندش دچار نوعی اختلال روانی و بیماری روحی شده است؛ از این رو او را در شانزده‌سالگی در بیمارستان روانی بستری کرد.

پائولو پس از مدتی از بیمارستان روانی فرار کرد و در بیست‌سالگی با یک گروه تئاتر آشنا شد و تصمیم به همکاری با آنان گرفت؛ اما بخت همچنان با او یار نبود و تفکر حاکم بر جامعه مبنی بر منشأ فساد اخلاقی دانستن هنر، به‌ویژه تئاتر، بار دیگر باعث شد برای بار دوم در بیمارستان روانی بستری شود؛ اما این بار به تشخیص و تأیید پزشک مبنی بر اینکه دیوانه نیست از بیمارستان روانی مرخص شد.

کوئلیو در مصاحبه‌ای در مورد این رفتار پدر و مادرش گفته بود: «آن‌ها نمی‌خواستند به من صدمه بزنند، اما نمی‌دانستند چه کار باید بکنند؛ آن‌ها این کار را انجام ندادند تا مرا نابود کنند، بلکه این کار را کردند تا مرا نجات دهند.»

این اتفاق‌ها باعث می‌شود که پائولو برای رضایت خانواده‌اش در مدرسه‌ی حقوق ثبت‌نام کند و یک سال بعد، مدرسه را رها و مثل یک هیپی به جنوب آمریکا، شمال آفریقا، مکزیک و اروپا سفر ‌کند. در سال 1998، پائولو کوئیلو کتابی را با عنوان «ورونیکا تصمیم می‌گیرد بمیرد» تحت تأثیر همین دوران نوشت که باعث به تصویب رسیدن قانون ممنوعیت‌ پذیرش‌ بی‌رویه‌ی‌ بیماران‌ روانی‌ در بیمارستان‌ها شد.

پائولو کوئیلو چطور نویسنده شد؟

پائولو کوئلیو دریافت که دنبال کردن یک زندگی معمولی و به دور از هیجان راضی‌اش نمی‌کند. از این رو در دهه‌ی 20 و 30 زندگی‌اش برای یکی از معروف‌ترین ستارگان موسیقی راک برزیل ترانه می‌نوشت و مشق نوشتن می‌کرد.

کوئیلو که همواره نویسندگی یکی از آرزوهای مهم زندگی‌اش بود، در سال 1987 و در پی کشف و شهودی درونی، کتاب «زائر کوم پوستل» را به زبان پرتغالی نوشت؛ کتابی که روایتی از طی کردن مسیر 500‌ کیلومتری در کوم پوستل با پای پیاده و تجربه‌ی لمس مذاهب و مکاتب الهی گوناگون است. کوئیلو که آتئیسم، بودیسم و ایمان به مکاتب دیگر را تجربه کرده بود، در انتها به اصول مذهبی کاتولیک بازگشت.

کتاب «زائر کوم پوستل» با استقبال خوبی مواجه شد، اما کوئیلو یک سال بعد رمان «کیمیاگر» را نوشت که در چاپ اول فروش خوبی نداشت، با این حال کوئیلو، با توجه به روحیه‌ی جنگنده و مثبت‌اندیشش، عقب ننشست و با انتخاب یک ناشر جدید، «کیمیاگر» را به یکی از افسانه‌ای‌ترین کتاب‌ها در زمینه‌ی خودباوری تبدیل کرد و بدین طریق، قدم بزرگی در مسیر پرچالش و عاشقانه‌ی نویسندگی برداشت.

بهترین کتاب‌های پائولو کوئیلو :

پائولو کوئیلو را با کتاب «کیمیاگر» می‌شناسند، به‌ویژه در ایران، اما این نویسنده‌ی برزیلی نزدیک به 30 جلد کتاب تألیف و منتشر کرده است که در ادامه، مروری خواهیم داشت بر برخی از آن‌ها:

• کتاب کیمیاگر: رمان کیمیاگر اثر مشهور و برجسته‌ی پائولو کوئیلو که به بیش از 50 زبان زنده‌ی دنیا ترجمه شده، یکی از پرطرفدارترین کتاب‌های جهان محسوب می‌شود. در این کتاب، نویسنده به اهمیت توجه به افسانه‌ی شخصی اشاره می‌کند و اهمیت دنبال کردن اهداف والا و دست نکشیدن از رؤیاها را یادآور می‌شود.
• کتاب نامه‌های عاشقانه یک پیامبر: این کتاب در واقع دربرگیرنده‌ی نامه‌های عاشقانه‌ی جبران خلیل جبران، نویسنده‌ی لبنانی، به معشوقه‌ی خود، ماری هسکل، است که پائولو کوئلیو که در مقطعی از زندگی به واسطه‌ی گرایشش به عرفان و فرقه‌های مذهبی و همچنین مقوله‌ی خود عشق تحت تأثیر شخصیت جبران قرار گرفته بود، آن را با هدف کشف شخصیت این نویسنده، گردآوری و بازنویسی کرده است.
• کتاب ورونیکا تصمیم می‌گیرد بمیرد: کتابی الهام‌گرفته از سرگذشت خود نویسنده که ضمن روایت داستان دختری که میان پوچی و سرگردانی زندگی دست به خودکشی می‌زند، به تأملی ژرف در باب معنای زندگی از منظری متفاوت می‌پردازد. آگاهی ورونیکا، دختر جوان داستان، از مرگ باعث می‌شود بیشتر قدر زندگی و زنده ماندن را بداند و کارهایی‌ را انجام‌ دهد که‌ پیش‌ از آن‌ هرگز نکرده‌ بود.
• کتاب یازده دقیقه: رمان «یازده دقیقه» به واسطه‌ی موضوع جذاب و جنجالی‌اش با دیگر آثار کوئیلو تفاوت دارد و یکی از کتاب‌های ماندگار این نویسنده‌ی توانمند ادبیات برزیل به شمار می‌رود. در این اثر، در کنار نوع نگرش متفاوت نویسنده به مقوله‌ی عشق، باز هم ردپای مضامین مشترک کلیه‌ی آثار کوئیلو یعنی وجود روح زندگی و ایجاد احساس نشاط و امید به چشم می‌خورد.
• کتاب شیطان و دوشیزه پریم: سومین کتاب از سه‌گانه‌ی «در روز هفتم» که به تقابل همیشگی خیر و شر در قالب داستانی خواندنی پرداخته است. این کتاب یک هفته از زندگی شخصیتی را روایت می‌کند که با مسائل مختلف انسانی‌ای چون عشق، قدرت و مرگ دست و پنجه نرم می‌کند. در یک طرف داستان، خدای یگانه و در طرفی دیگر نیز شیطان رجیم قرار دارد.

• والکری‌ها: پائولو کوئلیو رمان والکری‌ها را که حال و هوای فانتزی گونه دارد در سال 1992 نوشت، کوئلیو مخاطب را در این رمان به یک سفر 40 روزه می‌برد. در این سفر با گروهی از زنان جنگجو به نام والکری‌ها آشنا می‌شوند که با موتور سیکلت در بیابان‌های موهاوی سفر می‌کنند. قصد پائولو از رفتن به صحرا این است تا با فرشته‌ای صحبت کند.

  سپس والکری ها به آنها کمک می‌کنند تا این فرشته را بیابند. در واقع نویسنده وقت خود را صرف می‌کند تا به خوانندگان نشان دهد که بخشش گذشته و فراموش کردن گناهان از اهمیت بالایی برخوردار است.در دنیای پائولو کوئلیو همه چیز متفاوت است او در این رمان به مخاطب خود این فضا را می‌دهد تا با دنیای امروزی به بهترین شکل در قالب فانتزی فاصله بگیرد و در فضایی عرفانی غرق شود.

• مکتوب: رمان مکتوب در سال 1994 توسط پائولو کوئلیو به مخاطبین ارائه شد، این اثر رمانی دنباله گونه برای کیمیاگر است که طی آن کوئلیو مفاهیم بسیار عمیقی در باب ترس، وهم و اضطراب را واشکافی کرده و مضرات آن‌ها را برای مخاطبین در طول زندگی در قالب یک رمان زیبا و دلنشین شرح داده است.

  پائولو کوئلیو در مکتوب به موضوع اضطراب و استرس ورود کرده و ترس در تصمیم‌گیری را بدترین آفت زندگی برشمرده است. او در این کتاب می‌گوید شما باید به تصمیماتی که در گذشته گرفته‌اید و تصمیماتی که به آینده شما کمک می‌کند اطمینان داشته باشید، هرگونه نتیجه‌ای مبنی بر تصمیم‌های گذشته حاصل شده باید تمام قد پذیرفته و از آن‌ها به عنوان چراغی برای زندگی بهتر در آینده استفاده کنید .

• جاسوس: رمان جاسوس یا ماتا هاری در سال 2016 توسط پائولو کوئلیو ارائه شد ، خط اصلی کتاب براساس یک داستان واقعی است که در پاریس رخ داده است. درباره یک خانم مهاجر مسکین به نام ماتا هاری است که ناشناس وارد پاریس شده اما در عرض چند ماه به یکی از شناخته شده‌ترین زنان شهر تبدیل می‌شود.

  کم‌کم مشخص می‌شود که او نه‌تنها فقیر نیست بلکه یک رقاصه فوق العاده با استعداد است که به بالاترین رده‌های جامعه پاریس راه پیدا می‌کند. او بارها تعدادی از محترم‌ترین مردان شهر را به دام خود می‌کشاند. داستان براساس نامه آخر او روایت می‌شود که در آن به مخاطبین می‌گوید که کیست و چگونه توانسته به محافل برتر در پایتخت فرانسه نفوذ کند هرچندکه در نهایت به جرم جاسوسی محکوم و اعدام می‌گردد.

• هیپی: کتاب هیپی زندگی‌نامه خود ِپائولو کوئیلو است که در آن راوی سوم شخص است. حرف پائولو کوئلیو در این داستان در مورد افرادی است که به دور دنیا سفر می‌کنند، لباس‌های عجیب می‌پوشند و به صلح، عشق و آزادی اعتقاد دارند، خانه و کاشانه مشخصی ندارند، آزارگر نیستند، طبیعت را دوست دارند و خود را سربار جامعه نمی‌دانند.

  او خود که سابقه طولانی هم‌زیستی با آن‌ها داشته است با حال و هوای حاکم بر شکل زندگی این افراد آشناست و به همین دلیل به خوبی وضعیت را روایت کرده است. پائولو در هیپی سفرش را از بولیوی به پرو، شیلی و آرژانتین و سپس آمستردام آغاز می‌کند. وی در آمستردام با کارلا، دختر جوانی که به دنبال یک همراه سفر به نپال است، ملاقات می‌کند. آنها با اتوبوس از سراسر اروپا و آسیا می‌گذرند و به پایتخت نپال، یعنی کاتماندو می‌روند. ما از رابطه آنها و سایر مسافران در سفر مطلع می‌شویم. کوئلیو در هیپی به روابط میان انسانها هم نقب‌های خوبی زده است.

سبک نگارش و دیدگاه‌های پائولو کوئیلو :

رمان‌های پائولو کوئیلو از زندگی واقعی او الهام گرفته شده‌اند و چون از واقعیت جاری زندگی نشئت گرفته‌اند، مانند آینه‌ای زندگی و واقعیات آن را بازتاب می‌دهند و برای عموم مردم، قابل درک و باورپذیر خواهند بود. استفاده از عناصری چون جادو، فلسفه، تخیل، عرفان و تجربه‌های شخصی مشخصه‌های بارز داستان‌ها و رمان‌های فلسفی او هستند.

در اینجا باید یادآور شد که دست‌مایه‌های اولیه‌ی عرفان و معنویتی که پائولو کوئلیو در آثارش به‌دنبال ترویج و بسط آن در ذهن مخاطب است، آمیخته‌ای از عرفان مسیحی (دین خود نویسنده) و عرفان ساحریِ نشئت‌گرفته از آثار کارلوس کاستاندا است.

البته کوئیلو طی تمام سال‌های نویسندگی‌اش، تحت‌ تأثیر افراد مختلف دیگری هم بوده است و از نگرش‌های عرفانی متنوعی الهام گرفته است که ردپای آن در آثار متعددش به چشم می‌خورد؛ کسانی مانند: جبران خلیل جبران، خورخه لوئیس بورخس، هنری میلر، ژورژه آمادو، خیام، مولوی، کارل گوستاو یونگ و پولس قدیس.

جوایز و افتخارات پائولو کوئیلو :

• دریافت نشان «شوالیه‌ی هنر و ادب» از فیلیپ دوست _‌ بلازى، وزیر وقت فرهنگ فرانسه، در سال 1996
• دریافت جایزه‌ی معتبر «کریستال» از انجمن جهانی اقتصاد در سال 1999
• دریافت جایزه‌ی «بامبی»، یکی از معتبرترین و قدیمی‌ترین جوایز ادبی آلمان، در سال 2001
  دریافت جایزه‌ی هنری «پلانتاری» از باشگاه بوداپست در فرانکفورت در سال 2002
• دریافت «جایزه‌ی پرافتخار رئیس‌جمهور» از دست رئیس‌جمهور بلغارستان، گئورگی پاروانوف، در سال 2006
• دریافت دو جایزه‌ی مهم ادبی ایتالیا و جایزه‌ی بین‌المللی «فلایانو» برای کتاب کیمیاگر در سال 1995

حقایقی جالب درباره پائولو کوئیلو :

• پائولو کوئیلو مدتی پس از مرخص شدن از بیمارستان روانی در جوانی، تحت تأثیر مکتب هیپی‌گری، سفرهای خود به کشورهای مختلف دنیا را آغاز کرد.
• پائولو کوئیلو در دهه‌ی 1960 مصرف مواد مخدر را آغاز کرد و تا مدتی درگیر اعتیاد به مواد مخدر و الکل بود.
• پائولو کوئیلو در سال 1974 به دلیل برخی از شعرهای سیاسی‌اش به زندان محکوم شد.
• پائولو کوئیلو علاوه بر نویسنده به عنوان بازیگر، کارگردان و ترانه‌سرا نیز فعالیت‌هایی داشته است.
• پائولو کوئیلو عضو هیئت‌مدیره‌ی مرکز صلح شیمون پرز و مشاور ویژه‌ی یونسکو برای «گفت‌وگوی بین‌فرهنگی و همگرایی معنوی» است.

جملات برگزیده پائولو کوئیلو :

• هر انسانی دوست دارد امیال خود را به معرض آزمایش بگذارد و تجربه کسب کند. این امر، بخشی از گنج انسان به شمار می‌رود. اگر بتواند کسی را احضار کند، حتماً کسی خواهد بود که برایش اهمیت دارد. (کتاب یازده دقیقه)
• مرد خوشبخت، مردی است که خدا را در خود ببیند و در خود بجوید؛ همان‌طور که کیمیاگر گفته است، خوشبختی می‌تواند حتی در یک دانه‌ی ناچیز ماسه‌ی صحرا هم دیده شود، چون یک دانه‌ی ماسه هم گویای لحظه‌ای از آفرینش است و کائنات برای پیدایش آن میلیون‌ها سال وقت گذاشته است. (کتاب کیمیاگر)
• انسان هرگز نمی‌تواند از رؤیاهای خود دست بکشد. رؤیا خوراک روح است. همان‌طور که غذا خوراک تن است. در زندگی بارها رؤیاهامان را فرو ریخته، و تمناهامان را ناکام می‌بینیم، اما باید به دیدن رؤیا بپردازیم. اگر نه، روحمان می‌میرد. (کتاب خاطرات یک مغ)

پائولو کوئیلو در میان ایرانیان :

کتاب‌های پائولو کوئیلو در سال 1374 به ایران راه یافت و تا پایان سال 1376 چهار کتاب از این نویسنده‌ی برزیلی در ایران به چاپ و به‌تبع آن به محبوبیت بسیاری رسید که عبارت‌اند از: «کیمیاگر» (در کمتر از ۲ سال، سه ترجمه از آن چاپ شد)، «کنار رودخانه پیدرا نشستم و گریه کردم»، «دیدار با فرشتگان»، و «سفر به دشت ستارگان». آرش حجازی، مترجم رسمی کتاب‌های پائولو کوئیلو در ایران، استقبال بی‌نظیر خوانندگان ایرانی از آثار این نویسنده‌ی برزیلی را دلیل تجدید چاپ چندین‌باره‌ی کتاب‌های کوئیلو در ایران دانسته است.

کوئیلو، در سفر ده‌روزه‌ای که در 1379 به ایران داشت، در گفت‌وگو با روزنامه‌ی همشهری درباره‌ی استقبال از آثارش در ایران گفت: «برای من، استقبال ایرانیان از کتاب‌هایم یک سورپرایز بود. پولی که برای چاپ کتاب‌هایم از ایران دریافت می‌کنم از هیچ جای دنیا نگرفته‌ام.»